Ik geloof in zelfleiderschap en neem graag bewust verantwoordelijkheid om een authentiek bijdrage te leveren. De kracht, wat mij betreft, zit in echt durven zijn, kwetsbaar, flexibel, veerkrachtig en dingen met een open hart, mind en een vleugje humor te betreden.
Leila Prnjavorac
Ik ben Leila Prnjavorac. Wanneer ik mijn naam met trots uitspreek krijg ik vaak verwarde blikken. Geboren in Bosnië-Herzegovina, getogen in Den Haag. Gevlucht, genaturaliseerd en zoveel te boven gekomen; al deze elementen maken mij de persoon die ik nu ben.
Een krachtige en positieve vrouw die nooit op de eerste indruk, maar op haar intuïtie afgaat. Iemand die met beide benen op de grond staat en er diep in gelooft dat liefde, zelfleiderschap, gelijkwaardigheid, vrijheid, diversiteit en respect de enige route is naar verbinding. Daarom geloof ik erin dat:
“What you see, is never what you get”
– Leila Prnjavorac
Mijn verhaal zit boordevol situaties die mijn leven in 24 uur compleet veranderden. Maar ondanks en dankzij alles, is mijn leven een aaneenschakeling van liefdevolle verbindingen. Zo werd ik in 2004 uit de schoolbanken van Roc Mondriaan geplukt voor een interview met Jickey van FunX. Voordat ik het wist, schoof ik live aan in de studio en een half jaar later werd me een baan aangeboden als verslaggever. Na drie maanden ging ik aan de slag als presentator van Welkom bij Jezelf en FunX Talk. Toen Tanja Jadnanansing als persvoorlichter werd aangesteld bij de radiozender, vroeg ze mij om een interview te geven aan Elsevier omdat ik mensen met mijn uitzendingen inspireerde.
Niet lang daarna had ze een andere opdracht voor me: ik mocht een talkshow presenteren bij het Black Magic Women festival voor 300 man publiek. Een dag later werd ik in de Spits gerecenseerd als de Oprah Winfrey van Nederland. Mijn tweede opdracht – ook door Tanja geregeld – was als vaste presentator van Sander Dekker, toenmalig wethouder Jeugd bij de gemeente Den Haag en tegenwoordig minister voor Rechtsbescherming. Dit was het begin van mijn carrière als presentator. Ondertussen rondde ik mijn communicatiestudies succesvol af aan het ROC Mondriaan (2004) en de Hogeschool INHOLLAND (2008) met een 9 voor mijn afstudeeropdracht. Daarnaast heb ik het voorrecht de universiteit van het leven te hebben gevolgd.














Inmiddels ben ik al ruim 16 jaar als all-round presentator aan de slag en interview ik boeiende, interessante en gedreven mensen op diverse podia door het land. Daarnaast werk ik al 15 jaar met jongeren binnen diverse Peer to Peer projecten die ik coördineer voor verschillende gemeentes en organisaties. Hierdoor sta ik regelmatig voor de klas (van praktijkonderwijs tot en met universiteiten) en geef ik gastcolleges over vrijheid en gelijkwaardigheid, om jongeren te empoweren en te inspireren het beste uit zichzelf te (willen) halen.
Naast anderen het hemd van het lijf vragen, word ik ook regelmatig uitgenodigd mijn verhaal te delen als spreker of storyteller. Van o.a. De Wereld Draait Door, NRC, Linda Magazine tot Bevrijdingsfestival. In 2017 werd ik gekozen tot Hagenaar van het Jaar en dit jaar vervul ik vol liefde de rol van Haags Vrijheidsambassadeur in het kader van 75 jaar Vrijheid. Van vluchteling tot Vrijheidsambassadeur; het leven zit vol verrassende wendingen en onbegrensde mogelijkheden!

Mijn levensverhaal zit vol voorbeeld van situaties en gebeurtenissen die ons allen kunnen treffen en ons leven binnen 24 uur compleet kunnen laten veranderen. Dit merken we nu ook tijdens deze Corona pandemie. De reis die ik afgelegd heb, heeft mij geleerd dat het leven stoelt op 4 belangrijke pilaren:
Gezondheid
Mijn moeder zei altijd: als je gezond bent, kun je al het andere creëren.
Koester je gezondheid, lach veel, rouw en vergeef, zo wordt het leven stukken lichter en dragelijker.
Vrede
Vrede in jezelf vinden zodat je krachtig genoeg bent om in vrijheid met anderen te kunnen en te willen leven.
I have decided to stick with love. Hate is too great of a burden to bear
– Martin Luther King
Liefde
Liefde voor jezelf, voor je medemens en je werk. Onze kern is liefde en ik geloof dat liefde en vrede twee begrippen zijn die groter worden wanneer je ze deelt. Delen is vermenigvuldigen!
Tijd
Tijd is relatief, maar ook heel kostbaar. Ik investeer het graag in mensen, werk en onderwerpen. Met als doel een positieve, gelijkwaardige en wederkerige uitwisseling.
Mijn persoonlijke verhaal laat het belang van nuance zien en maakt vele tinten grijs voelbaar en zichtbaar. Waarbij vertrouwen, hoop en het gunnen een belangrijke rol spelen. Mijn verhaal gaat terug naar Doboj – in het voormalig Joegoslavië – waar ik opgroeide in een liefdevol, zorgeloos gezin… Mijn toekomst zag er rooskleurig uit totdat de oorlog uitbrak in 1992. Toen onze stad in handen viel van het Servische leger, werden wij teruggeworpen naar de basis en overgeleverd aan de goedheid van de ander. In mijn verhaal neem ik je mee terug naar die tijd en maak ik inzichtelijk hoe het is om in een oorlog te leven.
Na anderhalf jaar oorlog werd onze stad gezuiverd en ook wij sloegen op de vlucht. Ons eerste station werd Belgrado, waar we moesten onderduiken. Op de vlucht ontmoetten we een dame en haar zoon die naar hetzelfde eerste onderduikadres gingen als wij; zij werd opgehaald door haar schoonzus uit Nederland. Ze herkende mijn vader en beloofde hem papieren te sturen voor een visum. Ze hield woord en na vier maanden onderduiken bij Servische vrienden in Belgrado kregen wij een visum om naar Nederland te kunnen vluchten.
In Nederland heb ik een prachtig leven kunnen opbouwen en mag ik dit werk waar ik zo van hou uitoefenen. Ik woon in de stad van vrede en recht en heb hier mijn leven full circle zien worden. Doordat de misdadigers van mijn oorlog mij achterna reisden en ik ze in het Joegoslaviëtribunaal veroordeeld heb zien worden. In 2017 – toen Mladic vervolgd werd – kwam ik erachter dat ik voor een volgende uitdaging gesteld werd. Ik ontdekte dat ik kanker had. Ik koos er bewust voor het niet te zien als een strijd, want oorlog voeren doe ik met niets meer.
Deze ziekte bleek veroorzaakt door de vele straling waaraan ik in mijn jeugd ben blootgesteld. Afkomstig uit granaten en andere wapens die toen gebruikt zijn. Het tribunaal berechtte de misdadigers en ik ging het helingsproces in. Inmiddels kankervrij en benoemd tot Vrijheidsambassadeur. Ik leef nu in vrijheid met mijn twee kinderen, terwijl de misdadigers van mijn oorlog hun straf uitzitten in de gevangenis 20 minuten van mijn huis vandaan. Mijn leven laat zien dat het positieve uiteindelijk overwint. Niemand komt ongeschonden het leven door, maar ik kies er bewust voor te leven vanuit mogelijkheden en overvloed. En gun dit ieder ander.
Ik heb het overleefd, omdat onder anderen onze Servische vrienden met hun hart bleven redeneren en ons niet wilden zien als de ander of de zondebok. Met een goede daad van een mens kun je het vertrouwen in de mensheid helpen behouden. Middels mijn werk creëren we samen het podium van de ontmoeting. En daar komt altijd iets moois uit voort. Daar ben ik van overtuigd. Check het Algemeen Dagblad, waarin mijn levensverhaal wordt vergeleken met een bloedstollende roman.
Mijn dankbaarheid is groot naar mijn ‘ontdekkers’, mijn mentoren die ik inmiddels ook vrienden mag noemen. Jullie steun en vertrouwen stimuleert mij de beste versie van mijzelf te worden. Een aantal noem ik hier graag bij naam; Tanja Jadnanansing, Lavinia Meijer, Kirsten van de Hul, Ingrid de Beer, Jan Peter Balkenende en Jellie Brouwer; jullie zijn allemaal unieke en inspirerende voorbeelden die mij vandaag de dag nog steeds inspireren. Dank dat ik van jullie mag leren.
Van een afstand bewonder en leer ik veel van Matthijs van Nieuwkerk, Eva Jinek, Linda de Mol, Lara Rense en Oprah Winfrey.

‘Hoe belangrijk onze carrière ook is, zij is het niet die naast ons komt staan als het erop aan komt, maar zij die wij met ons gehele hart onvoorwaardelijk lief hebben.’
Al deze rollen hierboven beschreven begin en eindig ik als Leila. De belangrijkste en mooiste rol die mij gegund is, is mama zijn van India (11 jaar) en Rumi (3 jaar). Mijn twee hartenkamers die ik mag begeleiden op dit avontuur wat wij het leven noemen. Wat ik ook doe en bijdraag vanuit het hart, zij twee zijn de twee die mijn leven vervullen met liefde, vreugde en nederigheid.
In mijn kindertijd zeiden onze ouders vaak tegen mijn broertje en mij ‘wees lief voor elkaar, wat er ook in de wereld gebeurd, je zult altijd elkaar hebben om op terug te vallen’. Wat hebben zij gelijk gehad. Mijn broer Adi is een belangrijke rots in mijn leven. Waar ik ophou gaat hij verder, door dik en dun altijd vol optimisme, met een dikke traan en een extra big smile trotseren wij het leven, samen. Ik gun een ieder een leven vol liefde van dierbaren!













